Δε θα διαβάσετε παρακάτω όσα σας αρέσουν, ούτε θα δώσω τροφή σε εκείνους που γουστάρουν να διαβάζουν για κακοποιήσεις ζώων για αυτό και μοιάζουν να ηδονίζονται με τέτοια γεγονότα... Δε θα είναι ένα κείμενο που θα “πουλήσει”, αλλά ένα που θα μείνει στα αζήτητα, το ξέρω πως αυτή θα είναι η τύχη του επειδή θα είναι αληθινό και είναι ήδη από τις πρώτες γραμμές.
Και για όσους συνεχίζουν να διαβάζουν έχω να πω απλώς μια θλιβερή πραγματική ιστορία, που ελπίζω να είναι γροθιά στο στομάχι. Έχετε ακούσει τον όρο εσωτερική μετανάστευση; Ναι υπάρχει και αυτή και είναι ίσως ένα βήμα πριν από την αναγκαστική φυγή σε κάποια άλλη χώρα. Δοκιμάζεις την τύχη σου σε μια άλλη περιοχή από αυτή που θέλεις να ζεις και αν δεν τα καταφέρεις φεύγεις εκτός συνόρων. Σε αυτή τη θέση βρίσκομαι και εγώ. Αναγκάζομαι να αφήσω πίσω τη Θεσσαλονίκη, όπου ζω εδώ και 8 χρόνια για να πάω πίσω στη Ρόδο, στον τόπο που γεννήθηκα. Ο λόγος; Μα φυσικά ένας και μοναδικός , Η ΑΝΕΡΓΙΑ! Τι; Αν ελπίζω πως στη Ρόδο θα βρω δουλειά; Όχι δεν ελπίζω... Απλώς εκεί δεν θα χρειάζεται να πληρώνω ενοίκιο και λογαριασμούς αφού θα μένω στο πατρικό. Και για αυτό πιστεύω πως κάποια στιγμή θα αναγκαστώ να φύγω κάπου στο εξωτερικό... Βλέπετε οι γονείς μου δεν θα ζουν για να με ταΐζουν για πάντα! Κάποια στιγμή θα αφήσουν το μάταιο τούτο κόσμο, και επειδή εγώ δεν είμαι από εκείνες που βρίσκουν γκόμενους για να τους τρώνε λεφτά θα καταλήξω να πεθάνω από ασιτία και εγώ και τα σκυλιά μου!
Ναι ρε, είχα ξεκινήσει με όνειρα... Τα ηλίθια εκείνα όνειρα που σου φουσκώνουν τα μυαλά και σε κάνουν να νομίζεις πως αν αποκτήσεις γνώσεις και προσόντα θα ξεφύγεις από τη φτώχεια και την κοινωνική τάξη των γονιών σου και θα ανέβεις σε ένα άλλο επίπεδο. Για αυτό έβγαλα τα μάτια μου πάνω από τα βιβλία, αλλά ξέρετε κάτι; ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ από την κοινωνική τάξη στην οποία γεννήθηκε. Έτσι λοιπόν εγώ θα είμαι πάντα το παιδί του πλασιέ που τα βγάζει πέρα μετά βίας και δε θα φτάσω με τίποτα το παιδί του δικηγόρου ή του δημόσιου υπάλληλου που τυχαίνει και να έχουν βύσμα κάποιον από κάποιο κόμμα! Το μέλλον μου ήταν και είναι προδιαγεγραμμένο, μόνο που όταν ήμουν 18 δεν το έβλεπα, τώρα που είμαι 25 το βλέπω και στα αλήθεια αν ήξερα τότε πόσο μάταια είναι όλα δε θα ξεκινούσα καμία προσπάθεια! Φυσικά και δε θα ανέβαινα για σπουδές, ούτε στα ωδεία θα έτρεχα, ούτε στα φροντιστήρια, ούτε θα αγχωνόμουν για το μέλλον. Αν τότε ήξερα δεν θα έκανα απολύτως τίποτα, απλώς θα έψαχνα να πιάσω δουλειά σαν σερβιτόρα η σαν οτιδήποτε άλλο και θα ήταν όλα καλά. Τώρα είμαι 25 και είναι σαν να ξεκινάω τώρα τη ζωή μου ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝ! Όλα όσα έκανα πήγαν χαμένα, δεν μετράνε για κανέναν και πουθενά, και κυρίως επειδή δεν έχω βύσμα και επειδή όπως είπαμε ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ από την κοινωνική τάξη στην οποία γεννήθηκε!
Το χειρότερο είναι πως βλέπω και πολύ κοντινούς μου ανθρώπους να είναι στην ίδια θέση, άρα δεν είναι της φαντασίας μου όλο αυτό, μακάρι να ήμουν εγώ η παλαβή της υπόθεσης αλλά δυστυχώς δεν είμαι!
Βλέπω και τους μεγαλύτερους που δεν νοιάζονται που εκείνοι ευθύνονται για όλα αυτά! Αυτό το μέλλον μας κληροδότησαν, μόνο που σφυρίζουν αδιάφορα και το μόνο που τους νοιάζει είναι να μη χάσουν το επόμενο επεισόδιο από το Ezel... Μόνο που αυτοί τα έζησαν τα νιάτα τους, έκαναν ό,τι ήθελαν και ψήφιζαν τους ηλίθιους με ελαφριά καρδιά καταδικάζοντας όλους εμάς. Αλλά δεν πειράζει... Εκείνοι πέρασαν καλά και όταν τους ρωτάς τι θα γίνει σου λένε πως εκείνοι “Έχουν το σπίτι τους... Είναι καλά και δεν είναι καιρός για να σκοτίζονται με τα προβλήματα της γενιάς σου... Όλο και κάπως θα τη βγάλουν καθαρή άλλωστε!”. Εκείνοι βλέπετε και τα κάνανε σκατά και μας έφεραν και στον κόσμο να τα απολαύσουμε. Τότε βλέπετε γεννιόντουσαν ακόμη παιδιά, αλλά καταραμένα παιδιά...
Και που λέτε, λοιπόν, θα τα αφήσω όλα πίσω αναγκαστικά για να πάω εκεί από όπου ξεκίνησα, χωρίς όμως να μπορώ να γυρίσω πίσω το χρόνο και να είμαι ξανά 17... Αλλά και να μπορούσα πάλι όλα την ίδια τροπή θα είχαν, και ας μην έφευγα. Πάλι θα με πετούσαν στην πυρά, απλά δεν θα είχα όνειρα να τα βλέπω να πεθαίνουν άδικα και ούτε προσόντα να χαραμίζονται .
Να ξέρεις ότι το κείμενο σου εκφράζει την πραγματικότητα πολλών, μεταξύ αυτών και την δική μου... Δυστυχώς σε αυτή την ατυχή συγκυρία πρέπει αν έχεις ένα πτυχίο να ντρέπεσαι και αν έχεις προσπαθήσει για κάτι γενικώς, να πληρώσεις με αίμα για να πάρεις το 1/20 απ αυτό που αναλογεί στον κόπο σου... Έτσι είναι εδώ τα πράγματα... Αλλά μη σταματήσεις να ονειρεύεσαι! Έτσι κι αλλιώς το να έχεις όνειρα σε διαφοροποιεί από τη σαπίλα της εποχής. Προσωπικά δεν βρίσκω λόγο στο να φύγω επειδή κάποιοι με αναγκάζουν... Θα μείνω και θα τους κάνω τη ζωή δύσκολη όπου τους συναντήσω, όπως αυτοί (=τα βύσματα και οι νεοέλληνες με τα λεφτά του κομματόσκυλου μπαμπά...) έμαθαν τόσα χρόνια να κάνουν τη δική μου...
Επειδή είσαι άνθρωπος που δέν αφήνεις το ρέμμα να σε καταπιεί σου εύχομαι Ο Θεός να βοηθήσει. Κάπου είχα γράψει οτι εσείς οι γυναίκες πρέπει να ξυπνήσετε εμας τους κοιμισμένους. Kαι αυτό με τα ίδια σκουπόξυλλα που θα πάρετε στο κυνήγι τους εχθρούς και θα καθαρίσετε εσείς την Ελλάδα. Στο καλό αγαπητή μου. (ΑΔΗΣ, θεσσαλονίκη)
Λυπάμαι που έτσι έγιναν τα πράγματα για εσένα, όμως θεωρώ ότι κάνεις ένα μικρό λάθος. Πολλοί άνθρωποι κατάφεραν να βγάλουν λεφτά και να ανέβουν σε υψηλότερα κοινωνικά στρώματα επειδή προσπάθησαν και δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά κι ακόμη κι αν δεν έβρισκαν εύκολα δουλειά αυτοί συνέχιζαν να ψάχνουν, να έχουν θετική στάση και να κάνουν ακόμη κι επαγγέλματα χειροτεχνίας ή άλλης παραγωγής από δικές τους ιδέες. Οι γονείς μου εμένα ήρθαν στην Ελλάδα εντελώς απένταροι, χωρίς καν να ξέρουν Ελληνικά. Η μητέρα μου δεν κατάφερε ποτέ να χρησιμοποιήσει το πτυχίο της (αυτό της βιβλιοθηκαρίου), και να φανταστείς έχει έναν τόνο βιβλία στο σπίτι μας στην Αθήνα τα οποία στα νιάτα της τα διάβασε ΟΛΑ και μάλιστα 2 ή 3 φορές. Αλλά όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία την άρπαξε και τώρα είμαστε πολύ καλά οικονομικά, δάνεια δεν πήραμε ποτέ, όλα από την τσέπη μας τα πληρώνουμε, με μέτρο, είμαστε εγκρατείς και φυσικά πάντα στοχεύουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις. Μην υποτιμάς τη δύναμη της σκέψης και της γνώσης σου. Μπορεί τώρα να μην το βλέπεις και να απελπίζεσαι, όμως σκέψου τι θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον. Σκέψου θετικά ακόμη κι αν είναι δύσκολο, αλλά μην πιστέψεις ούτε για ένα λεπτό πως η γνώση σου πάει χαμένη. Γνώση, επιμονή και θέληση και θα οδηγηθείς εκεί που θέλεις, μην ακούς τους άλλους που λένε είναι μάταια όλα αυτά. Δεν είναι, και το έχω δει στην πράξη :) Να είσαι καλά και καλή τύχη πάντα :)
Δε θα διαβάσετε παρακάτω όσα σας αρέσουν, ούτε θα δώσω τροφή σε εκείνους που γουστάρουν να διαβάζουν για κακοποιήσεις ζώων για αυτό και μοιάζουν να ηδονίζονται με τέτοια γεγονότα... Δε θα είναι ένα κείμενο που θα “πουλήσει”, αλλά ένα που θα μείνει στα αζήτητα, το ξέρω πως αυτή θα είναι η τύχη του επειδή θα είναι αληθινό και είναι ήδη από τις πρώτες γραμμές. 
3 σχόλια:
Να ξέρεις ότι το κείμενο σου εκφράζει την πραγματικότητα πολλών, μεταξύ αυτών και την δική μου... Δυστυχώς σε αυτή την ατυχή συγκυρία πρέπει αν έχεις ένα πτυχίο να ντρέπεσαι και αν έχεις προσπαθήσει για κάτι γενικώς, να πληρώσεις με αίμα για να πάρεις το 1/20 απ αυτό που αναλογεί στον κόπο σου... Έτσι είναι εδώ τα πράγματα... Αλλά μη σταματήσεις να ονειρεύεσαι! Έτσι κι αλλιώς το να έχεις όνειρα σε διαφοροποιεί από τη σαπίλα της εποχής. Προσωπικά δεν βρίσκω λόγο στο να φύγω επειδή κάποιοι με αναγκάζουν... Θα μείνω και θα τους κάνω τη ζωή δύσκολη όπου τους συναντήσω, όπως αυτοί (=τα βύσματα και οι νεοέλληνες με τα λεφτά του κομματόσκυλου μπαμπά...) έμαθαν τόσα χρόνια να κάνουν τη δική μου...
Επειδή είσαι άνθρωπος που δέν αφήνεις το ρέμμα
να σε καταπιεί σου εύχομαι Ο Θεός να βοηθήσει.
Κάπου είχα γράψει οτι εσείς οι γυναίκες πρέπει
να ξυπνήσετε εμας τους κοιμισμένους. Kαι αυτό
με τα ίδια σκουπόξυλλα που θα πάρετε στο κυνήγι
τους εχθρούς και θα καθαρίσετε εσείς την Ελλάδα.
Στο καλό αγαπητή μου. (ΑΔΗΣ, θεσσαλονίκη)
Λυπάμαι που έτσι έγιναν τα πράγματα για εσένα, όμως θεωρώ ότι κάνεις ένα μικρό λάθος. Πολλοί άνθρωποι κατάφεραν να βγάλουν λεφτά και να ανέβουν σε υψηλότερα κοινωνικά στρώματα επειδή προσπάθησαν και δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά κι ακόμη κι αν δεν έβρισκαν εύκολα δουλειά αυτοί συνέχιζαν να ψάχνουν, να έχουν θετική στάση και να κάνουν ακόμη κι επαγγέλματα χειροτεχνίας ή άλλης παραγωγής από δικές τους ιδέες. Οι γονείς μου εμένα ήρθαν στην Ελλάδα εντελώς απένταροι, χωρίς καν να ξέρουν Ελληνικά. Η μητέρα μου δεν κατάφερε ποτέ να χρησιμοποιήσει το πτυχίο της (αυτό της βιβλιοθηκαρίου), και να φανταστείς έχει έναν τόνο βιβλία στο σπίτι μας στην Αθήνα τα οποία στα νιάτα της τα διάβασε ΟΛΑ και μάλιστα 2 ή 3 φορές. Αλλά όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία την άρπαξε και τώρα είμαστε πολύ καλά οικονομικά, δάνεια δεν πήραμε ποτέ, όλα από την τσέπη μας τα πληρώνουμε, με μέτρο, είμαστε εγκρατείς και φυσικά πάντα στοχεύουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις.
Μην υποτιμάς τη δύναμη της σκέψης και της γνώσης σου. Μπορεί τώρα να μην το βλέπεις και να απελπίζεσαι, όμως σκέψου τι θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον. Σκέψου θετικά ακόμη κι αν είναι δύσκολο, αλλά μην πιστέψεις ούτε για ένα λεπτό πως η γνώση σου πάει χαμένη. Γνώση, επιμονή και θέληση και θα οδηγηθείς εκεί που θέλεις, μην ακούς τους άλλους που λένε είναι μάταια όλα αυτά. Δεν είναι, και το έχω δει στην πράξη :)
Να είσαι καλά και καλή τύχη πάντα :)
Post a Comment